افزایش تقاضا برای آب برای مقاصد مختلف فشار بر منابع آب طبیعی را افزایش داده است. تشدید توسعه شهری، کشاورزی و تغییرات آب و هوایی با دوره های خشکسالی و دوره های فزاینده کمبود همزمان شده است. آسیب پذیری که پرتغال در مدیریت آب با آن مواجه است، نیاز به یافتن منابع جایگزین، به ویژه برای مصارف غیر شرب را برجسته کرده است. از این نظر، تولید آب برای استفاده مجدد به عنوان یک جایگزین مناسب به نظر می رسد که شایسته مطالعه بهتر است، به طوری که می توان آن را بدون به خطر انداختن محیط زیست و سلامت عمومی اجرا کرد. این کار با هدف ارزیابی امکان سنجی استفاده از فاضلاب از ایستگاه تصفیه فاضلاب Évora (WWTP) به عنوان منبع آب جایگزین برای مصارف غیر قابل شرب در منطقه اطراف انجام شد. روش اتخاذ شده بر اساس نزدیکی بین تولید آب برای استفاده مجدد و استفاده، با هدف کاهش فشار بر اکوسیستم های آبی طبیعی، برای تضمین حفظ زیستگاه ها و تنوع زیستی بود. شهر Évora، WWTP و کاربری های زمین در شعاع 2.5 کیلومتری مشخص شد. داده های پساب تصفیه شده طی یک تاریخچه چهار ساله جمع آوری شد و پارامترها به صورت کیفی و کمی تجزیه و تحلیل شدند. ارزیابی استفاده های احتمالی از آب برای استفاده مجدد از طریق ارتباط بین کیفیت پساب های تصفیه شده (با سطح فعلی تصفیه) و شرایط قانونی اعمال شده برای هر نوع استفاده، شرح داده شده در فرمان-قانون انجام شد. ماه اوت کیفیت پساب تصفیه شده با کاربردهای احتمالی ادغام شد و پارامتر کلیفرم مدفوعی عامل محدودکننده برخی از این موارد است. با استفاده از چند مانع (موانع معادل) هم افزایی تعریف شد و سازگاری با آبیاری کشاورزی، کاربری های شهری و صنعتی تایید شد. در نهایت، یک تحلیل کمی با تاکید بر آبیاری محصولات با نیاز بیشتر به منابع انجام شد و به این نتیجه رسید که حجم پساب‌ها برای برآورده کردن نیازها در فضای سرزمینی مورد مطالعه کافی است و استفاده از آنها برای رفع کمبود مناسب است. افزایش تقاضا برای آب برای اهداف چندگانه فشار بر منابع آب طبیعی را افزایش داده است. رشد توسعه شهری، کشاورزی و تغییرات اقلیمی همزمان با دوره‌های خشکسالی و حتی با رویدادهای مکرر کمبود آب بوده است. آسیب پذیری که پرتغال از نظر مدیریت آب با آن مواجه است، نیاز به یافتن منابع جایگزین، به ویژه برای مصارف غیر شرب را برجسته کرده است. بنابراین، تولید آب بازیافتی به عنوان یک جایگزین مناسب به نظر می رسد که شایسته مطالعه عمیق است و بدون به خطر انداختن محیط زیست و سلامت عمومی مورد استفاده قرار می گیرد.