فرآیندهای صنعتی باعث تولید مقادیر زیادی آلاینده سمی و پایدار می شود که همگی در آب خارج شده از کارخانه جمع می شوند. دفع این پساب‌های آلوده به آب‌های دریافت‌کننده می‌تواند باعث آسیب‌های زیست‌محیطی شود و مستقیماً بر اکوسیستم آبی و حتی انسان تأثیر بگذارد. منطقی است که تصفیه موثر این پساب ها ضروری است. با این حال، پساب‌های نساجی و دارویی معمولاً به دلیل ترکیبات معطر پیچیده، پارامترهای شیمیایی-فیزیکی شدید و وجود میکرو فلور باکتریایی خودکتون نسبت به تیمارهای بیولوژیکی استاندارد مقاوم هستند و علاوه بر این، برای رقابت در بازار، صنایع باید به طور مداوم محصولات خود را به روز کنند و به شدت بر فرآیند صنعتی تأثیر بگذارند. در نتیجه، این فاضلاب ها بسیار ناهمگن و پیچیده با ترکیب درونی هستند که می تواند عمیقاً زمان به زمان متفاوت باشد. شرایط سختی که در پساب یافت می شود، می تواند حتی بقای یک ارگانیسم را عمیقاً محدود کند. بنابراین، لازم است که هر تیمار بیولوژیکی فرضی جدید باید بازده بالا را با مقاومت خوب در برابر این محیط شدید ترکیب کند. بازده تخریب نهایی را می توان با اصلاح پارامترهایی که بر ارگانیسم مورد استفاده تأثیر منفی می گذارد، بهبود بخشید. با این حال، در صورت امکان، باید از کنترل یک پارامتر خاص اجتناب شود. در واقع، با نگاهی به تعادل اقتصادی فرآیند، هر عملیات به معنای هزینه های اضافی و رویه های پیچیده تر کارخانه است. در 20 سال گذشته، قارچ های پوسیدگی سفید به دلیل توانایی آنها در تجزیه بسیاری از ترکیبات معطر در زمینه های مختلف بیوتکنولوژی استفاده شده است. با این حال، به منظور بررسی این پتانسیل قارچی، که توسط ابرداده، استناد و مقالات مشابه COREView در core.ac.uk ارائه شده توسط سیستم اطلاعات پژوهشی موسسه دانشگاه تورین ارائه شده است.
در اکثر تحقیقات از پساب های مصنوعی در شرایط کنترل شده استفاده شده است. البته، نتایج به‌دست‌آمده می‌تواند اطلاعات کمی در مورد اینکه چگونه یک قارچ می‌تواند در یک تصفیه‌خانه فاضلاب، در رقابت با آلودگی باکتریایی رفتار کند، ارائه دهد. تا به امروز، آزمایش های بسیار کمی با مشکل صنعتی مواجه شده اند، به طوری که امروزه استفاده از قارچ ها در یک گیاه هنوز یک چالش فنی است. از نقطه نظر کاربردی، درمان سلول آزاد قارچی برخی از اشکالات را نشان می دهد، زیرا میسلیوم می تواند بیش از حد در معرض تنش های محیطی قرار گیرد. یک جایگزین خوب می تواند تثبیت زیست توده روی تکیه گاه ها، با هدف محافظت از زیست توده و بهبود فعالیت قارچی باشد. با تأیید این موضوع، مشاهده شده است که در برخی موارد یک زیست توده پشتیبانی شده تولید آنزیمی بالاتری را در مقایسه با بیومس آزاد نشان می‌دهد (Gao et al., 2010). علاوه بر این، تثبیت قارچ می‌تواند امکان استفاده مکرر از سیستم را فراهم کند، با مزایای آشکار از نقطه نظر کاربرد بیشتر. هدف از این مطالعه ارزیابی این بود که آیا سویه انتخاب‌شده، Bjerkandera adustaMUT 2295، پتانسیل خود را برای تجزیه مولکول‌های معطر، از جمله رنگ‌ها، همچنین در یک محیط کنترل‌نشده، به‌عنوان پساب‌های واقعی که از تصفیه خانه‌های فاضلاب بیرون می‌آیند، تأیید می‌کند. تکیه گاه های بی اثر مختلف برای انتخاب سازگارترین آنها برای میزبانی زیست توده قارچی آزمایش شده اند. راندمان زیست پالایی نسبت به پساب های رنگی یک سیستم سلول آزاد و یک سیستم بی حرکت مقایسه شد.