استفاده مجدد از آب ناایمن و جامد از تصفیه خانه فاضلاب غیرمتمرکز به دلیل عدم مدیریت بهبود یافته و موثر آب همچنان رخ می دهد. هدف این مقاله ارائه یافته های پژوهشی جنبه مدیریتی اصلی تصفیه خانه فاضلاب غیرمتمرکز با جهت گیری استفاده مجدد از آب است. دامنه تجزیه و تحلیل شامل ارزیابی عملکرد فرآیند تصفیه فاضلاب، خطر سلامت، محدودیت‌های استفاده مجدد از آب و انگیزه جامعه است. سیستم فاضلاب غیرمتمرکز به عنوان فناوری سبز در برخی از مناطق سکونتگاهی طراحی شده است که دارای تعمیر و نگهداری کم، تولید لجن کم و پتانسیل بالای استفاده مجدد از آب برای تقاضای آب غیر شرب هستند. با توجه به طرح های تصفیه برای سیستم استفاده مجدد از آب، مدیریت تحت تاثیر عملکرد تصفیه، نگهداری مناسب، شرایط محیطی و انگیزه جامعه است. کیفیت آب تصفیه شده مطابق با استاندارد استفاده مجدد از آب USEPA می تواند منبعی برای تقاضای آب کشاورزی یا غیر شرب باشد و آلودگی منابع آب را کاهش دهد. دستیابی به سیستم مدیریت فاضلاب موثر می تواند منبع آب غیر آشامیدنی را برای برآوردن 50 تا 65 درصد تقاضای آب پاک بر اساس استانداردهای استفاده مجدد از آب فراهم کند. محدودیت‌هایی برای استفاده مجدد از فاضلاب وجود دارد که از طریق برخی مراحل برای ارتقای سیستم فاضلاب به سمت استفاده مجدد از آب سالم و جامد به حداقل رسیده است.