بی هوازی

بیوراکتورهای غشایی بی هوازی (AnMBR) نقش کلیدی در برنامه‌های آتی برای تصفیه فاضلاب پایدار و بازیابی منابع ایفا می‌کنند، زیرا آنها نیازی به انتقال اکسیژن پر انرژی ندارند و می‌توانند بیومتان برای انرژی‌های تجدیدپذیر تولید کنند. نتایج تحقیقات اخیر نشان می‌دهد که آنها می‌توانند محدودیت‌های تخلیه نسبتاً سخت‌گیرانه را با توجه به BOD5 و TSS هنگام تصفیه پساب اولیه فاضلاب شهری برآورده کنند. برنامه‌های بازیابی آب مصرفی پایدار باید حذف آلاینده‌های غیرقابل تنظیم را نیز در نظر بگیرند. ژن‌های مقاومت آنتی‌بیوتیکی (ARGs) به دلیل نگرانی‌های بهداشت عمومی پیرامون گسترش عفونت‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک‌های رایج، یک آلاینده مهم در حال ظهور هستند. فرآیندهای لجن فعال معمولی نتایج متفاوتی را در مورد حذف ARG نشان داده‌اند. هدف از این تحقیق تعیین تأثیر AnMBR بر حذف ARG هنگام تصفیه پساب زلال‌کننده اولیه شهری در دمای 20 درجه سانتی گراد بود. درمان AnMBR منجر به کاهش 3.3 تا 3.6 log ARG و انتقال ژن افقی، intI1، کپی در فیلتر شد. تیمار غشایی به طور قابل توجهی زیست توده کل را کاهش داد که با کاهش غلظت ژن 16S rRNA نشان داد. تجزیه و تحلیل جامعه میکروبی از طریق توالی‌یابی Illumina نشان داد که فراوانی نسبی پاتوژن‌های احتمالی در فیلتر غشایی در مقایسه با پساب اولیه بیشتر بود، اگرچه غلظت کلی ژن 16S rRNA باکتریایی در فیلتر پایین‌تر بود. تیمار غشایی همچنین به طور قابل توجهی تنوع میکروبی در فیلتر را در مقایسه با محتویات راکتور بی هوازی کاهش داد.

لوله کاروگیت / مخزن اسید ها.