لجن فاضلاب

لجن تولید شده از تصفیه خانه فاضلاب در سطح جهان یکی از منابع اصلی آلودگی است. هزینه مدیریت لجن شامل پردازش، حمل و نقل و دفع ممکن است تا 65 درصد کل هزینه عملیات تصفیه فاضلاب (WWTW) برسد [1]. هزینه دفع لجن معمولاً به ازای واحد حجم محاسبه می شود، بنابراین کاهش حجمی که باید دفع شود می تواند صرفه جویی قابل توجهی در هزینه ها داشته باشد. به عنوان مثال، تولید لجن در اتحادیه اروپا (EU) تا پایان سال 2005 به بیش از 10 میلیون تن در سال افزایش یافته است.

در طی هضم، باکتری‌های بی‌هوازی، مولکول‌های ترکیبات آلی پیچیده و پیچیده را از طریق مجموعه‌ای پیچیده از پردازش به متان و کربن دی‌اکساید تبدیل می‌کنند. این به معنای کاهش حجم لجن است که پایدارتر شده است. لجن نهایی هضم شده را می توان در کشاورزی، احیای زمین و جنگلداری، بازیافت از طریق کمپوست سازی و استفاده های جزئی مانند مصالح ساختمانی، سوخت، سوزاندن و دفع در محل دفن زباله استفاده کرد. کمک به لیز سلولی. این منجر به توسعه فرآیندهای قبل از درمان شد. این تکنیک ها مدیریت و دفع لجن را بهبود می بخشد [4]. فرآیند هضم بی هوازی می تواند در دمای مزوفیل یا گرما دوست انجام شود. عوامل موثر بر عملکرد فرآیند هضم بی هوازی عبارتند از: دما، pH، قلیاییت، نیاز به مواد مغذی، وجود ترکیبات سمی، بارگذاری، زمان ماند هیدرولیکی (HRT) و اختلاط. دمای ثابت در هر دو حالت مزوفیل 25 تا 40 درجه سانتیگراد یا گرما دوست (50 تا 65 درجه سانتیگراد) یک شرایط مهم در عملکرد فرآیند هضم بی هوازی است. به طور کلی، سرعت تولید متان با افزایش دما افزایش می یابد [6]. محدوده عملیاتی pH باید بین 6.6 باشد. و 7.6، با محدوده بهینه 7.0-7.2 [7]. در صورت تجمع بیش از حد اسیدهای چرب فرار، به دلیل بارگذاری آلی بیش از حد بالا و/یا وجود مواد سمی در هاضم، pH یک هاضم ممکن است به زیر 6.6 کاهش یابد. pH پایین باعث ایجاد اثرات بازدارنده برای متانوژن می شود. باکتری های تشکیل دهنده اسید می توانند pH کمتر از 5.5 را تحمل کنند.  تصفیه آب / لوله کارو گیت / مخزن اسید ها.