ویروس‌های بیماری‌زا اغلب از طریق تخلیه فاضلاب تصفیه‌شده و تصفیه‌نشده وارد آب‌های دریایی و مصب می‌شوند، زیرا تصفیه‌های فعلی قادر به ارائه پساب‌های فاضلاب عاری از ویروس (WW) نیستند و کیفیت آب‌های دریافت‌کننده و در نتیجه سلامت انسان را تحت تأثیر قرار می‌دهند. حذف ترکیبات مضر توسط درمان های مرسوم شامل ترکیبی از روش های شیمیایی، فیزیکی و بیولوژیکی است. معمولا، WW از مناطق شهری در درجه دوم، به ندرت سوم، درمان می شود. اگرچه پساب ثانویه حاوی غلظت بالایی از میکروارگانیسم ها است، اما اثر رقیق شدن آب آن را از نظر شاخص های کیفی قابل قبول می کند. در تصفیه ثالثیه، کلرزنی رایج ترین روشی است که برای اطمینان از ایمنی میکروبیولوژیکی در پساب های تصفیه شده سوم استفاده می شود. با این حال، استفاده گسترده از آن، هم به صورت آزاد و هم به صورت ترکیبی کلر، ممکن است منجر به تشکیل محصولات جانبی ضدعفونی شیمیایی شود، زیرا واکنش با مواد آلی موجود در پساب‌ها، آن دسته از مواد شیمیایی سمی برای موجودات آبزی است که نشان دهنده خطرات بالقوه سلامتی است. متأسفانه، این روش های مرسوم محدود هستند و ممکن است برای رسیدن به سطوح کیفی مشخص شده توسط دستورالعمل ها کافی نباشند. درمان فوتودینامیک (PDT) با پورفیرین ها ممکن است یک رویکرد امیدوارکننده برای غیرفعال کردن پاتوژن ها باشد، زیرا آنها در غیرفعال کردن میکروارگانیسم ها بدون تشکیل محصولات بالقوه سمی موثر هستند. برخی از مطالعات اثر تقویت‌کننده‌ای را بر درمان فتودینامیک ضد میکروبی (aPDT) با استفاده ترکیبی از برخی از حساس‌کننده‌های نوری (PS) با یدید پتاسیم (KI) و پراکسید هیدروژن (H2O2) گزارش کرده‌اند. هدف اصلی این مطالعه ارزیابی اثربخشی aPDT یک PS بر اساس یک فرمول کم‌هزینه متشکل از پنج پورفیرین کاتیونی (فرم) و اثر تقویت آن توسط KI و H2O2 در غیرفعال کردن یک باکتریوفاژ T4-مانند در WW بود. آزمایش ها در سالین بافر فسفات و در فاضلاب آلوده فیلتر شده و بدون فیلتر انجام شد. سنجش aPDT در WW فیلتر شده (0.45 میکرومتر اندازه منافذ) با غلظت‌های مختلف فرم (1.0 تا 10 میکرومولار) انجام شد. در مرحله دوم اثر KI (100 میلی مولار) در عمل فتودینامیک فرم (0/1 تا 10 میکرومولار) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج این آزمایش‌ها نشان داد که Form در درمان WW فیلتر شده کارآمد است و اثر غیرفعال‌سازی نور باکتریوفاژ با غلظت PS مورد استفاده در ارتباط است. هنگامی که با KI ترکیب می شود، فرم به وضوح برای غیرفعال کردن باکتریوفاژ کمتر موثر است. برای ارزیابی اینکه آیا ماده آلی موجود در آب بر کارایی PS تأثیر می‌گذارد، WW با استفاده از سه غشای مختلف با اندازه منافذ (0.45، 0.30 و 0.22 میکرومتر) فیلتر شد. نتایج نشان داد که افزایش مواد آلی باعث کاهش قابل توجهی در کارایی فرم می شود. به منظور ارزیابی اینکه آیا کارآیی aPDT برای غیرفعال کردن باکتریوفاژها حفظ می‌شود، زمانی که تیمارها در WW غیر فیلتر شده انجام می‌شوند، اثر فرم به تنهایی (10 میکرومولار) و ترکیب با H2O2 (2، 5 و 9٪) در حالت غیر فیلتر شده WW مورد ارزیابی قرار گرفت. فرم به تنهایی یک PS کارآمد برای غیرفعال کردن باکتریوفاژ در WW بدون فیلتر است، اما حضور H2O2 اثر فتودینامیک را افزایش داد. FORM می تواند جایگزین موثری برای کنترل ویروس ها در WW باشد، به ویژه اگر با H2O2 ترکیب شود.