آلودگی ها در فاضلاب

• میکروپلاستیک ها در محصولات باقی مانده از خانوارهای انسانی وجود دارند که می توانند به عنوان کود در مزارع استفاده شوند. دلایل خوبی برای بازیافت محصولات باقیمانده وجود دارد، اما تردید در مورد اثرات میکروپلاستیک ها بر حاصلخیزی خاک، بازیافت را محدود می کند. • میکروپلاستیک ها در زباله های آلی خانگی و لجن فاضلاب وجود دارد، اما تصویر واضح و ظریفی از محتوا وجود ندارد. لجن فاضلاب حاوی بسیاری از ذرات ریز (عمدتاً الیاف و قطعات) است، در حالی که زباله‌های آلی خانگی حاوی چندین قطعه بزرگتر (تکه‌های بسته‌بندی و کیسه‌ها) است. نشانه هایی وجود دارد که کمپوست حاوی بیشترین ذرات در هر است واحد فسفر • میکروپلاستیک ها در خاک یافت می شوند، اما مطالعات کمی وجود دارد که غلظت در واحد جرم را اندازه گیری کرده باشد. هیچ داده قابل مقایسه ای بین آزمایش های مزرعه ای و آزمایشگاهی وجود ندارد، همانطور که هیچ مطالعه ای وجود ندارد که تعادل جرم میکروپلاستیک ها (و در نتیجه تخریب) را ارزیابی کند، و هنوز مشخص نیست که محصولات باقیمانده به عنوان کود تا چه حد در آلودگی خاک در مقایسه با سایر منابع (پلاستیک کشاورزی، تخلیه زباله، کارکردن خاک و غیره). • تحقیق در مورد اثرات میکروپلاستیک در محیط خاک یک حوزه نسبتا جدید است که بیشترین نتایج تا کنون از آزمایشات آزمایشگاهی است. آزمایش‌های آزمایشگاهی اغلب از سیستم‌های کاهش‌یافته استفاده می‌کنند، همانطور که اغلب از غلظت‌های بالاتری استفاده می‌کنند که انتظار می‌رود در آزمایش‌های صحرایی پیدا شود. اگر بخواهید این نتایج را به مقیاس میدانی منتقل کنید، می تواند از نظر تفسیر چالش هایی ایجاد کند. • در برخی از آزمایشات آزمایشگاهی نشان داده شده است که میکروپلاستیک ها می توانند بر موجودات زنده خاک تأثیر بگذارند. بسیاری از ارگانیسم ها میکروپلاستیک های کوچک را می بلعند که به طور بالقوه می تواند اثرات منفی مختلفی بر روی ارگانیسم داشته باشد و می تواند به عنوان اولین پیوند در تجمع زیستی میکروپلاستیک ها عمل کند. با این حال، در حال حاضر هیچ اتفاق نظری در ادبیات وجود ندارد (برخی از مطالعات اثرات منفی را نشان می‌دهند، در حالی که برخی دیگر هیچ اثری از میکروپلاستیک‌ها را نشان نمی‌دهند)، و تعداد مطالعات اثر انجام شده در غلظت‌های پلاستیکی واقعی و تحت سناریوهای قرار گرفتن در معرض واقعی محیط‌زیست هنوز محدود است.

آب زهکشی کشاورزی در فاضلاب

گرمایش جهانی عمدتاً ناشی از علل انسانی، افزایش بهره وری کشاورزی و تشدید تضاد بین عرضه و تقاضای آب را محدود کرده است. در این زمینه، تالاب های ساخته شده (CWs) می توانند یکی از راه حل های مبتنی بر طبیعت برای تصفیه و استفاده مجدد از منابع فاضلاب غیر متعارف باشند. هدف از این تحقیق ارزیابی عملکرد CWs در تصفیه فاضلاب (به عنوان مثال، آب زهکشی کشاورزی و فاضلاب خانگی) و بررسی پتانسیل پساب های آنها برای استفاده مجدد کشاورزی بود. برای دستیابی به این هدف، کار بر اساس مرور ادبیات و رویکرد تجربی انجام شد. یافته‌ها نشان داد که CWs می‌تواند یک گزینه موثر برای تصفیه آب زهکشی کشاورزی (ADW) و فاضلاب خانگی باشد. همچنین مشخص شد که سیستم‌های درمان ADW می‌توانند حتی پس از یک دوره طولانی کارکرد مؤثر باشند. عملکرد تصفیه سیستم های CW تحت تاثیر عوامل طراحی و عملیاتی است. به عنوان مثال، استفاده از سازه های هیدرولیکی ساده و استقرار پوشش گیاهی می تواند با افزایش زمان ماند هیدرولیکی، راندمان حذف آلاینده ها را بهبود بخشد. علاوه بر این، افزودن فناوری‌های دیگر (به عنوان مثال، تصفیه UV، راکتورهای بی‌هوازی) می‌تواند کیفیت فاضلاب تصفیه‌شده توسط CWهای تک مرحله‌ای را بهبود بخشد. به طور خاص، اکیداً توصیه می‌شود که فن‌آوری‌های ضدعفونی ویژه را به سیستم‌های تصفیه CW اضافه کنید تا استانداردهای استفاده مجدد کشاورزی را برآورده کند، زیرا نشان داده شده است که بارهای میکروبی اغلب از حد مجاز فراتر می‌رود.

عامل آلودگی آب (فاضلاب)

فاضلاب های صنعتی که به سایر آب ها تخلیه می شود که خطرات جدی برای سلامت انسان و همچنین محیط زیست دارد. صنایع نفت و قیسی نیز در کنار صنایع مختلف از عوامل اصلی آلودگی آب هستند. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی بار میکروبی فاضلاب صنایع نفت لاهور و تصفیه آن با استفاده از مواد منعقد کننده شیمیایی و طبیعی انجام شد. نمونه های آب از سه صنعت منتخب روغن و قیمه در لاهور جمع آوری شد. خواص فیزیکوشیمیایی (نیاز به اکسیژن شیمیایی (COD)، نیاز بیولوژیکی به اکسیژن (BOD) و کدورت) و آلودگی میکروبی نمونه‌های آب قبل و بعد از تصفیه مورد بررسی قرار گرفت. مشاهده شد که نمونه های تیمار شده با منعقد کننده های طبیعی مانند پوست پرتقال و موز و دانه خرما کاهش ملایمی در پارامترهای فیزیکوشیمیایی نشان دادند. منعقد کننده های پوست پرتقال و موز باعث کاهش 30 درصدی شدند، در حالی که منعقد کننده های دانه خرما باعث کاهش 60 درصدی پارامترهای فیزیکوشیمیایی شدند. کاهش قابل توجهی در بار میکروبی با استفاده از منعقد کننده های طبیعی مشاهده شد. اما برای منعقد کننده های شیمیایی مشاهده شد که کلرید آهن با زاج و کاتیون Ca+2 با پودر سفید کننده باعث کاهش شدید شاخص های فیزیکوشیمیایی و بار میکروبی شده است. در حالی که در تیمار نمونه های فاضلاب با پلی آلومینیوم کلرید (PAC) و آلوم، کاهش معنی داری در شاخص های فیزیکوشیمیایی و بار میکروبی مشاهده نشد. نتیجه گیری شد که منعقد کننده های شیمیایی در مقایسه با منعقد کننده های طبیعی توانایی بهتری در تصفیه فاضلاب دارند. 

فاضلاب های سرریز شده

سرریزهای ترکیبی فاضلاب، که در جریان آب و هوای مرطوب از ترکیب جریان ورودی و روان آب طوفان در سیستم فاضلاب ایجاد می شود، منجر به سرریز فاضلاب تصفیه نشده از سیستم فاضلاب می شود که در نهایت ممکن است حاوی ریزآلاینده های مختلف  باشد. در این مطالعه، یک CSO پیش تیمار شده با انعقاد-لخته‌سازی-رسوب (CFS) با MPs با ازن زنی کاتالیزوری با استفاده از کاتالیزورهای مبتنی بر کربن، آهن و پراکسید درمان شد. کاتالیزورها مشخص شدند و فعالیت آنها در حذف MPs در دو دوز مختلف ازن (O3) (5 و 10 میلی گرم در لیتر) مورد مطالعه قرار گرفت. اثر تیمار بر پساب CSO مشخص شده نیز از سمیت حاد پساب با استفاده از تست‌های سنجش سمیت رده سلولی Microtox، مخمر و ماکروفاژ ارزیابی شد. همه کاتالیزورهای مبتنی بر کربن سطح بزرگی را نشان دادند که به شدت تحت تأثیر تکنیک فعال سازی در تهیه کاتالیزور بود. تیمار CFS به شدت کدورت (≥ 60٪) را کاهش داد، اما اثر حاشیه ای بر UV254، کربن آلی محلول (DOC) و pH داشت. کربن مبتنی بر لجن (SBC) ظرفیت جذب قوی (بازده حذف 60 درصد) را برای همه MPهای مورد مطالعه در مقایسه با سایر کاتالیزورهای مبتنی بر کربن و آهن نشان داد. ازن زنی به تنهایی برای تجزیه MPs به راحتی قابل اکسیداسیون (سولفامتوکسازول، مکوپروپ، و اسید 2،4-دی کلروفنوکسیل استیک) موثر بود، که به بیش از 80 درصد راندمان تخریب در 10 میلی گرم در لیتر ازن دست یافت، اما برای آترازین (60 ≤) موثر نبود. درصد راندمان تخریب) در دوز مشابه O3. ازن زنی کاتالیزوری (در دوز 10 میلی گرم L‒1 O3) تخریب MPs را در دوز پایین کاتالیزور بهبود بخشید، اما دوز بالاتر به شدت از تخریب آنها جلوگیری کرد. در همه موارد، پساب ها سمیت حاد ناچیزی را نشان دادند که نشان دهنده مناسب بودن فرآیند برای تصفیه CSO است.

فاضلاب بدون هوادهی

در سال‌های اخیر، فرآیند فتوگرانول اکسیژنی (OPG) به دلیل پتانسیل آن برای تصفیه فاضلاب بدون هوادهی اضافی، توجه فزاینده‌ای به دست آورده است. فتوگرانول‌های اکسیژنی (OPGs) دانه‌های کروی متراکم هستند که از میکروارگانیسم‌های فوتوتروف و غیرفتوتروف تشکیل شده‌اند. در راکتورهای تصفیه فاضلاب OPG، فتوگرانول ها از نظر تعداد و همچنین اندازه رشد می کنند. هدف اصلی این پایان نامه بررسی چگونگی رشد OPG ها در اندازه و چگونگی تأثیر رشد بر ساختار و عملکرد آنها بود. ما دریافتیم که OPG ها با بزرگتر شدن اندازه، دچار تغییرات ساختاری می شوند. همانطور که OPG ها بزرگتر می شوند، سیانوباکتری های رشته ای غنی می شوند در حالی که سایر میکروب های فوتوتروف به میزان قابل توجهی کاهش می یابند. OPG هایی با قطر بزرگتر از 3 میلی متر ساختار لایه ای ایجاد کردند که در آن یک لایه سیانوباکتری رشته ای متحدالمرکز، توده های غیر سیانوباکتری را در بر می گیرد. ما دریافتیم که توانایی فتوگرانول‌ها برای تولید اکسیژن، عنصر کلیدی در تصفیه فاضلاب OPG، وابسته به اندازه است. نتایج همچنین نشان می‌دهد که در دسترس بودن آهن به شدت بر رشد و تجمع سیانوباکتری‌های رشته‌ای و در نتیجه رشد اندازه فتوگرانول‌ها در بیوراکتورها تأثیر می‌گذارد. انتخاب سیانوباکتری های رشته ای در طول تکامل اندازه OPG ها با توانایی آنها در استفاده از EPS و همچنین آهن محدود شده با EPS برای رشدشان مرتبط بود. ما مشاهده کردیم که تجمع سیانوباکتری‌های رشته‌ای به دلیل محدود شدن EPS و آهن با EPS محدود شد. بخش پایانی این پایان نامه به نقش نیروی برشی در گرانولاسیون نوری پرداخته است. ما دریافتیم که اندازه OPG ها در راکتورها با برش هیدرودینامیکی رابطه معکوس دارد. در مقایسه با OPG های توسعه یافته در تنش برشی بالا، OPG های تولید شده در تنش های برشی هیدرودینامیکی کم و متوسط از نظر اندازه بزرگتر، کروی تر و کم موتر بودند. تغییرات در توزیع اندازه ذرات زیست توده OPG در راکتورها به دلیل شرایط برشی منجر به تفاوت های قابل توجهی در حذف مواد آلی و نیتروژن شد. به طور کلی، انتظار می‌رود که این یافته‌های تحقیق دانش بنیادی در مورد پدیده فتوگرانولاسیون را افزایش دهد. علاوه بر این، مهندسی سیستم OPG بر اساس درک بهتر از رشد و عملکرد فتوگرانول‌ها انتظار می‌رود که توسعه یک فناوری دانه‌بندی جدید را که پتانسیل تصفیه فاضلاب بدون هوادهی پر انرژی را دارد، پیش ببرد.

ویروس ها در فاضلاب

ویروس‌های بیماری‌زا اغلب از طریق تخلیه فاضلاب تصفیه‌شده و تصفیه‌نشده وارد آب‌های دریایی و مصب می‌شوند، زیرا تصفیه‌های فعلی قادر به ارائه پساب‌های فاضلاب عاری از ویروس (WW) نیستند و کیفیت آب‌های دریافت‌کننده و در نتیجه سلامت انسان را تحت تأثیر قرار می‌دهند. حذف ترکیبات مضر توسط درمان های مرسوم شامل ترکیبی از روش های شیمیایی، فیزیکی و بیولوژیکی است. معمولا، WW از مناطق شهری در درجه دوم، به ندرت سوم، درمان می شود. اگرچه پساب ثانویه حاوی غلظت بالایی از میکروارگانیسم ها است، اما اثر رقیق شدن آب آن را از نظر شاخص های کیفی قابل قبول می کند. در تصفیه ثالثیه، کلرزنی رایج ترین روشی است که برای اطمینان از ایمنی میکروبیولوژیکی در پساب های تصفیه شده سوم استفاده می شود. با این حال، استفاده گسترده از آن، هم به صورت آزاد و هم به صورت ترکیبی کلر، ممکن است منجر به تشکیل محصولات جانبی ضدعفونی شیمیایی شود، زیرا واکنش با مواد آلی موجود در پساب‌ها، آن دسته از مواد شیمیایی سمی برای موجودات آبزی است که نشان دهنده خطرات بالقوه سلامتی است. متأسفانه، این روش های مرسوم محدود هستند و ممکن است برای رسیدن به سطوح کیفی مشخص شده توسط دستورالعمل ها کافی نباشند. درمان فوتودینامیک (PDT) با پورفیرین ها ممکن است یک رویکرد امیدوارکننده برای غیرفعال کردن پاتوژن ها باشد، زیرا آنها در غیرفعال کردن میکروارگانیسم ها بدون تشکیل محصولات بالقوه سمی موثر هستند. برخی از مطالعات اثر تقویت‌کننده‌ای را بر درمان فتودینامیک ضد میکروبی (aPDT) با استفاده ترکیبی از برخی از حساس‌کننده‌های نوری (PS) با یدید پتاسیم (KI) و پراکسید هیدروژن (H2O2) گزارش کرده‌اند. هدف اصلی این مطالعه ارزیابی اثربخشی aPDT یک PS بر اساس یک فرمول کم‌هزینه متشکل از پنج پورفیرین کاتیونی (فرم) و اثر تقویت آن توسط KI و H2O2 در غیرفعال کردن یک باکتریوفاژ T4-مانند در WW بود. آزمایش ها در سالین بافر فسفات و در فاضلاب آلوده فیلتر شده و بدون فیلتر انجام شد. سنجش aPDT در WW فیلتر شده (0.45 میکرومتر اندازه منافذ) با غلظت‌های مختلف فرم (1.0 تا 10 میکرومولار) انجام شد. در مرحله دوم اثر KI (100 میلی مولار) در عمل فتودینامیک فرم (0/1 تا 10 میکرومولار) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج این آزمایش‌ها نشان داد که Form در درمان WW فیلتر شده کارآمد است و اثر غیرفعال‌سازی نور باکتریوفاژ با غلظت PS مورد استفاده در ارتباط است. هنگامی که با KI ترکیب می شود، فرم به وضوح برای غیرفعال کردن باکتریوفاژ کمتر موثر است. برای ارزیابی اینکه آیا ماده آلی موجود در آب بر کارایی PS تأثیر می‌گذارد، WW با استفاده از سه غشای مختلف با اندازه منافذ (0.45، 0.30 و 0.22 میکرومتر) فیلتر شد. نتایج نشان داد که افزایش مواد آلی باعث کاهش قابل توجهی در کارایی فرم می شود. به منظور ارزیابی اینکه آیا کارآیی aPDT برای غیرفعال کردن باکتریوفاژها حفظ می‌شود، زمانی که تیمارها در WW غیر فیلتر شده انجام می‌شوند، اثر فرم به تنهایی (10 میکرومولار) و ترکیب با H2O2 (2، 5 و 9٪) در حالت غیر فیلتر شده WW مورد ارزیابی قرار گرفت. فرم به تنهایی یک PS کارآمد برای غیرفعال کردن باکتریوفاژ در WW بدون فیلتر است، اما حضور H2O2 اثر فتودینامیک را افزایش داد. FORM می تواند جایگزین موثری برای کنترل ویروس ها در WW باشد، به ویژه اگر با H2O2 ترکیب شود.

فاضلاب نفتی

صنعت نفت و گاز مقادیر زیادی پساب نفتی را تولید می کند. این فاضلاب تاثیر زیادی بر محیط زیست و سلامت انسان دارد. از این رو، یک روش جداسازی مناسب برای تصفیه فاضلاب روغنی استفاده می شود تا نه تنها با مقررات زیست محیطی مطابقت داشته باشد بلکه برای ترویج بازیافت و نمک زدایی آب نیز مفید باشد. مطالعات زیادی در ادبیات برای بررسی بهترین فناوری‌ها برای تصفیه آب شور روغنی مانند روش سنتی رسوب‌گذاری گرانشی و آب‌گیری انجام شد. در میان همه، فرآیندهای جداسازی غشایی در دهه‌های گذشته مورد توجه بیشتری قرار گرفته‌اند. این به دلیل راندمان جداسازی بالا، نیازهای انرژی کم و عملیات آسان آنها است. فعالیت های تحقیقاتی اضافی نیز به منظور استفاده از غشاها در فرآیندهای جداسازی پیش تصفیه آب روغنی قبل از واحدهای نمک زدایی انجام شد. این مقاله مروری جامع برای فرآیندهای تصفیه اخیر موجود در ادبیات فاضلاب روغنی با تمرکز بر استفاده از غشاهای مختلف برای دستیابی به این هدف ارائه می‌کند. این مقاله همچنین یافته‌های اخیر در توسعه غشاها و تکنیک‌های اصلاح نوظهور مانند پلیمریزاسیون سطحی، ترکیب نانوذرات، و پیوند سطحی را بررسی می‌کند. تاکید ویژه ای برای غشاهای سرامیکی، عملکرد آنها و تکنیک های آماده سازی آنها داده شد. علاوه بر این، این مقاله تاثیر شرایط عملیاتی مختلف مانند فشار ترانس غشاء و سرعت جریان متقاطع را بر عملکرد جداسازی غشا در آب روغنی مقایسه و بحث می‌کند.

آلاینده های موجود در فاضلاب

فرآیندهای صنعتی باعث تولید مقادیر زیادی آلاینده سمی و پایدار می شود که همگی در آب خارج شده از کارخانه جمع می شوند. دفع این پساب‌های آلوده به آب‌های دریافت‌کننده می‌تواند باعث آسیب‌های زیست‌محیطی شود و مستقیماً بر اکوسیستم آبی و حتی انسان تأثیر بگذارد. منطقی است که تصفیه موثر این پساب ها ضروری است. با این حال، پساب‌های نساجی و دارویی معمولاً به دلیل ترکیبات معطر پیچیده، پارامترهای شیمیایی-فیزیکی شدید و وجود میکرو فلور باکتریایی خودکتون نسبت به تیمارهای بیولوژیکی استاندارد مقاوم هستند و علاوه بر این، برای رقابت در بازار، صنایع باید به طور مداوم محصولات خود را به روز کنند و به شدت بر فرآیند صنعتی تأثیر بگذارند. در نتیجه، این فاضلاب ها بسیار ناهمگن و پیچیده با ترکیب درونی هستند که می تواند عمیقاً زمان به زمان متفاوت باشد. شرایط سختی که در پساب یافت می شود، می تواند حتی بقای یک ارگانیسم را عمیقاً محدود کند. بنابراین، لازم است که هر تیمار بیولوژیکی فرضی جدید باید بازده بالا را با مقاومت خوب در برابر این محیط شدید ترکیب کند. بازده تخریب نهایی را می توان با اصلاح پارامترهایی که بر ارگانیسم مورد استفاده تأثیر منفی می گذارد، بهبود بخشید. با این حال، در صورت امکان، باید از کنترل یک پارامتر خاص اجتناب شود. در واقع، با نگاهی به تعادل اقتصادی فرآیند، هر عملیات به معنای هزینه های اضافی و رویه های پیچیده تر کارخانه است. در 20 سال گذشته، قارچ های پوسیدگی سفید به دلیل توانایی آنها در تجزیه بسیاری از ترکیبات معطر در زمینه های مختلف بیوتکنولوژی استفاده شده است. با این حال، به منظور بررسی این پتانسیل قارچی، که توسط ابرداده، استناد و مقالات مشابه COREView در core.ac.uk ارائه شده توسط سیستم اطلاعات پژوهشی موسسه دانشگاه تورین ارائه شده است.
در اکثر تحقیقات از پساب های مصنوعی در شرایط کنترل شده استفاده شده است. البته، نتایج به‌دست‌آمده می‌تواند اطلاعات کمی در مورد اینکه چگونه یک قارچ می‌تواند در یک تصفیه‌خانه فاضلاب، در رقابت با آلودگی باکتریایی رفتار کند، ارائه دهد. تا به امروز، آزمایش های بسیار کمی با مشکل صنعتی مواجه شده اند، به طوری که امروزه استفاده از قارچ ها در یک گیاه هنوز یک چالش فنی است. از نقطه نظر کاربردی، درمان سلول آزاد قارچی برخی از اشکالات را نشان می دهد، زیرا میسلیوم می تواند بیش از حد در معرض تنش های محیطی قرار گیرد. یک جایگزین خوب می تواند تثبیت زیست توده روی تکیه گاه ها، با هدف محافظت از زیست توده و بهبود فعالیت قارچی باشد. با تأیید این موضوع، مشاهده شده است که در برخی موارد یک زیست توده پشتیبانی شده تولید آنزیمی بالاتری را در مقایسه با بیومس آزاد نشان می‌دهد (Gao et al., 2010). علاوه بر این، تثبیت قارچ می‌تواند امکان استفاده مکرر از سیستم را فراهم کند، با مزایای آشکار از نقطه نظر کاربرد بیشتر. هدف از این مطالعه ارزیابی این بود که آیا سویه انتخاب‌شده، Bjerkandera adustaMUT 2295، پتانسیل خود را برای تجزیه مولکول‌های معطر، از جمله رنگ‌ها، همچنین در یک محیط کنترل‌نشده، به‌عنوان پساب‌های واقعی که از تصفیه خانه‌های فاضلاب بیرون می‌آیند، تأیید می‌کند. تکیه گاه های بی اثر مختلف برای انتخاب سازگارترین آنها برای میزبانی زیست توده قارچی آزمایش شده اند. راندمان زیست پالایی نسبت به پساب های رنگی یک سیستم سلول آزاد و یک سیستم بی حرکت مقایسه شد.

فاضلاب در دریا

ما در یک چارچوب پویا بررسی می‌کنیم که چگونه منابع عمومی باید به تلاش‌های حفاظت از آب در مقیاس کوچک در کشاورزی یا به جای سرمایه‌گذاری در کارخانه‌های تصفیه فاضلاب در مقیاس بزرگ برای کنترل بارهای منبع نقطه‌ای تخصیص داده شود. ایجاد ظرفیت تصفیه فاضلاب در مقایسه با هزینه های عملیاتی با هزینه های بالای راه اندازی مشخص می شود. ما زمان‌بندی بهینه سرمایه‌گذاری، میزان کاهش بار مواد مغذی را از منابع نقطه‌ای نسبت به منابع غیرنقطه‌ای، و سیاست‌های سوئیچینگ بهینه از کنترل آلودگی غیرنقطه‌ای تنها به کنترل منابع غیر نقطه‌ای و نقطه‌ای را تعیین می‌کنیم. نتایج مدل تحلیلی با شبیه سازی سیاست های کاهش بهینه برای آب های ساحلی فنلاند در خلیج فنلاند نشان داده شده است. آلودگی منبع غیر نقطه ای، آلودگی منبع نقطه ای، زمان سرمایه گذاری، اقتصاد و سیاست زیست محیطی،

آلودگی مواد مغذی یک مشکل زیست محیطی جدی در بسیاری از سیستم های ساحلی است. غلظت بیش از حد مواد مغذی باعث اتروفیکاسیون می شود که خود را از طریق افزایش کدورت آب و تولید جلبک، کمبود اکسیژن در رسوبات کف و تغییرات در تنوع زیستی نشان می دهد (گابریک و بل، 1993). در اروپا، مناطق ساحلی با بیشترین بارگیری علائم اوتروفیکاسیون شدید را نشان می دهند: شیوع جلبک های سمی در ماه های گرم تابستان رخ می دهد و جلبک های Ölamentous نواحی ساحلی بستر دریا را می پوشانند .اوتروفیکاسیون هم به طور مستقیم و هم از طریق از دست دادن ارزش Ösheries و فعالیت های تفریحی منجر به آسیب می شود. مطالعات ارزش گذاری مزایای اقتصادی قابل توجهی را به بهبود وضعیت مناطق ساحلی اوتروفی نسبت داده اند (برای مثال Sˆde - هزینه های rسیاست هایی با هدف کاهش بارهای مواد مغذی به دلیل ویژگی های اقتصادی و بیوفیزیکی منابع غذایی به طور قابل ملاحظه ای متفاوت است. بسیاری از ارزیابی های زیست محیطی، کشاورزی را به عنوان عامل اصلی مشکلات کیفیت سطح در کشورهای توسعه یافته معرفی می کنند. به عنوان مثال در کشورهای شمال اروپا، بارهای مواد مغذی شهری و صنعتی در چند دهه اخیر به طور قابل توجهی کاهش یافته است، اما به دلیل فن آوری های کشاورزی شدید، بخش کشاورزی منبع مهمی از مواد مغذی اوتروفی است . علیرغم سهولت نسبی کنترل آلودگی از منابع نقطه‌ای، پساب‌های شهری و صنعتی بد فرآوری شده همچنان منبع مهمی برای بارگیری مواد مغذی هستند، به‌ویژه در مناطق کمتر توسعه‌یافته به دلیل کمبود بودجه برای سرمایه‌گذاری پرهزینه و توده‌ای. برای مثال در خلیج فنلاند، حوضه فرعی دریای بالتیک که بیش از همه متمایز شده است، حدود 30 درصد از فاضلاب های شهری از منطقه پرجمعیت سن پترزبورگ بدون تصفیه وارد دریا می شود.

تصفیه آب.

لوله کاروگیت.

سپتیک تانک.

رنگ در فضلاب نساجی

فاضلاب توسط صنایع متعدد تولید کننده و مصرف کننده رنگ در فعالیت های فرآیندی خود به ویژه صنایع نساجی تولید می شود. این پساب ها در صورتی که قبل از تخلیه به محیط زیست به درستی تصفیه نشوند برای موجودات زنده و محیط زیست مضر می شوند. در دهه‌های اخیر فاضلاب رنگی به یک مشکل رو به رشد آلودگی آب تبدیل شده است، زیرا یکی از سخت‌ترین تصفیه‌ها است. برای پایان دادن به این مشکل، باید روشی مناسب، کارآمد و پایدار برای تصفیه فاضلاب رنگ و حذف رنگ ایجاد شود. چندین مقاله تحقیقاتی در طول سال ها در مورد روش های مختلف تصفیه فاضلاب رنگی با گزینه های در حال تکامل انجام شده است. این مقاله قصد دارد هر دو روش مرسوم و جدید را گرد هم آورد. برخی از روش‌های مرسوم و جدید که طی سال‌ها مورد تحقیق قرار گرفته‌اند شامل لجن فعال، انعقاد، جذب سطحی، فرآیندهای جداسازی غشایی و فرآیند الکتروشیمیایی و غیره است. اگرچه در حال حاضر هیچ استاندارد یا روش یکسانی برای تصفیه وجود ندارد که به طور جهانی پذیرفته شده باشد، بسیاری از کشورها محدودیت‌های مجاز را در نظر گرفته‌اند. ترکیب فاضلاب قابل تخلیه این مقاله به دنبال کشف این است که کدام روش‌ها بسیار کارآمد هستند، زباله‌های قابل مدیریت و قابل بازیافت تولید می‌کنند و گزینه‌ای ترکیبی/ترکیبی از این روش‌ها برای دستیابی به حداکثر حذف رنگ.

تصفیه آب.

لوله کاروگیت.

سپتیک تانک.